Actions speak louder than words.

Witajcie!! 14 luty juz za nami. Jakie byly Wasze walentynki? Obchodziliscie czy byliscie singlami? Ja wlasciwie bede je obchodzic za tydzien z moim chlopakiem, poniewaz ten sobotny 14 luty byl bardzo nie przyjemny dla mnie jak i dla niego. Stalo sie cos, czego chcialam bardzo uniknac, ale nie wazne. Otoz, chcialam wam opowiedziec w tym poscie o tej mojej '' chorobie '' Nie jest ona widoczna ale dla tych ktorzy slysza , to jest. Otoz mam rozczep podniebienia. Mam go od urodzenia, jak i moje 2 siostry. W roku 2008 mialam operacje w Szwecji. Powiem wam tylko tyle ze balam sie tego jak nie wiem co. Operacja trwala 5 godzin nie cale a przed sama operacja tzn, kilka godzin przed, nie wolno pic ani jesc. Wiec operacja w Szwecji zostala udana. Ludzie i znajomi rozumieja mnie teraz lepiej niz w Polsce jak nie mialam tej operacji.
W szkole w Polsce, balam sie co kolwiek powiedziec nawet do nauczyciela, bo znajomi sie wysmiewali po katach, ze nie umiem mowic jak normalni ludzie. Bolalo mnie to mocno, az udalo mi sie z tamtad wyjechac i to zrobic w Szwecji. Powiem wam, ze stworzylam tego bloga po to aby moc wypowiedziec moje mysli tutaj bo nadal tu gdzie jestem, nie umiem tak bardzo jeszcze nikomu tego powiedziec jak na komputerze. Nie wiem jak Wy to odbierzecie, jakie mysli macie, mam nadzieje tylko, ze nie bedzie az tak zle. Wiem, ze nie jest to jakas wielka choroba, ale wkoncu jak ja mam i jest mi zle z tym nadal, bo nadal nie mowie tak jak inni, tylko ze lepiej. Moja 3:cia siostra miala kilka operacji w Polsce, a pogorszyli jej glos ze mowi gorzej niz wczesniej. To pochodzi od genow jakis .. Dobra to na tyle, mam nadzieje ze bedziecie wyrozumiali dla mnie, nie tylko ze mam ten rozrzep podniebienia ale ze jestesm naprawde dobra osoba. Napiszcie mi w komentarzu czy wy tez macie cos takiego jak ja? Jaki chcielibyscie nastepny post abym dla was napisala?

 Yagoda